Balibode 23

Lieve lezers en lezeressen,

Daar zijn we dan weer, ons leven kabbelt gewoon door en dan is het soms wel lastig wat te vertellen. maar dat valt deze keer wel mee, soms beleven we weer wat. Dinsdag een rustige dag, we begonnen met ijskoffie bij Luthus en daarna door naar ons geliefde plekje op het strand. De zee was mooi en de watertemperatuur prima dus met wat zwemmen, lezen ( mijn E reader doet het perfect ) en wat eten hebben we de dag gevuld. Woensdag van het zelfde garen een pak, maar 's middags om ongeveer half drie begon het te betrekken, hele donkere wolken die ook nog eens alle kanten op tolden. Nyoman onze strandbaas vertrouwde het niet erg maar wist ook niet wat er ging gebeuren. Nog geen minuut later een soort van windhoos en een enorme bui. De matrassen van de strandbedden vlogen hoog door de lucht, parasols vielen om even als tafels en stoelen. We probeerden in de haast en nattigheid al onze spullen te verzamelen die her en der vlogen probeerden te helpen met de strandspullen ook van de buurvrouw, de zus van Nyoman die een kledingshopje heeft op het strand en daarna schuilen met z'n allen in de strandtent van hem. Een hele consternatie, twee gebroken parasols en een heleboel rommel. Om ongeveer half vier werd het minder en konden we terug fietsen naar Bumas. Veel afgebroken takken en bladeren op de weg.

We hadden nog meer op ons programma die woensdag. De dames hadden een afspraak gemaakt met Putuh ons vaste kamermeisje om die avond bij haar in de warung te komen eten. Zij heeft met haar man een poosje geleden een kleine warung geopend ergens in de desa tussen  Sanur en Denpasar. Anita het met haar afgesproken wat we wel en niet lusten en verder kon ze ons met alles verrassen. We moesten wel op de grond zitten want stoelen kende ze niet. Dus kussens mee en met z'n achten plus nog een chauffeur, Nyoman onze tuinman, in de 7 persoons Kijang, een soort MPV van Toyota, het was wel proppen geblazen maar ik had geen last ik mocht voorin zitten. We kregen in de warung wat te drinken en wat Balinese hapjes, erg lekker. Ze verkochten daar nasi in bananenblad voor de lokale bevolking, spicy maar heel lekker, ik kreeg een portie en heb het bijna helemaal opgegeten, de anderen waagden zich er niet aan alleen Anita vond het ook lekker.

Toen bleek dat we gingen eten in het woonhuis van de familie dat zich achter de warung bevond, we togen er naar toe en kwamen in een prachtig Balinees huis, meer een soort commune, de hele familie woont bij elkaar in verschillende huizen die bij elkaar staan en in elkaar overlopen. Het zag er heel mooi en schoon uit. Hier hadden een paar familieleden voor ons gekookt, het was fantastisch,rijst, sateh's, kip, varkensvlees, diverse groentes, saus heerlijke sambal en nog meer, we hebben gesmuld. Iedereen zat weer op de grond alleen voor Jan en ondergetekende waren twee stoelen,, wij zaten als het ware op een troon. Als toetje nog wat rijpe mangistans het kon niet op. Op het eind hield zoals ze dat hier noemen nummer drie oftewel de derde zoon een kort prevelementje, hij bood ons de maaltijd aan en wilde van geen betaling weten, daar gingen we niet mee akkoord en na veel vijven en zessen konden we de familie een bijdrage toestoppen voor de ceremonies tijdens Nyepi de grote stilte dag die maandag 31 maart is.

Na het eten moesten we nog even de Ogo Ogo bekijken, dat is een enorme pop die op Nyepi wordt rondgezeuld  tijdens de ceremonies en die meestal na afloop wordt verbrand. Deze poppen worden overal in de desa's gemaakt door de jongelui en zijn ware kunstwerkjes, De foto's spreken voor zichzelf. Zo dit waren dan weer bijna alle belevenissen van de laatste dagen, terwijl ik dit schrijf, donderdagmorgen zijn de dames in de taxi gestapt om te gaan winkelen in Denpasar terwijl het hier behoorlijk nat is.

Groetjes en tot horens

Anita en Wim