Balibode 18

Hallo lezers,

Gisteren met z'n vieren naar Ubud geweest, het Arma museum, voor ons de tweede keer dit jaar. Ook deze keer weer erg genoten lieve lezers en veel foto's gemaakt. Het volgende gebeurde bij het koffie drinken, een keurige jongeman sprak ons aan en vroeg of we later in het andere restaurant wat gingen eten, misschien was ons antwoord. Een uurtje of 3 later waren we er en gingen iets drinken en eten en wie kwam er aan , ja hoor onze jongeman (helemaal happy ) omdat wij er zaten. Nu konden we even vragen of hij toevallig wist waar Agung Rai, de eigenaar, was omdat Wim hem een pet belooft had. Jawel dat wist hij: naar Jakarta voor een bruiloft en ik ben zijn zoon (hoe bedoel je toeval). Daarna leuk verhalen gewisseld , pet afgegeven met de groeten en natuurlijk de prachtige villa's bekeken die in het park staan. Ze kosten wat maaaaaar dan heb je ook wat. Na 5 uur weer richting hotel, waar we moe met een prettig gevoel aan kwamen. Vandaag onze eerste dag met de hele dag volop zon en geen enkele bui of bewolking, niet te geloven wat heerlijk. Woensdag werd er een belangrijke inwoonster van Sanur gecremeerd aan het strand, ze was de 4e vrouw (ja dat kan hier nog) van een hoogstaand persoon. De eerste was al overleden en de andere twee waren aanwezig. Het hele dorp lag een poos stil vanwege de processie en het hele dorp liep uit om erbij aanwezig te zijn. Er was een grote koe gebouwd en een vele verdiepingen hoog gevaarte waar ze bovenin lag. Je bent altijd bang dat alles om zal vallen, het moet een lange weg gaan voor het bij de markt (de crematie plaats) is. Wij zijn niet gaan kijken, wij hadden de vorige nog te vers in gedachte. Aan het strand lag vandaag de bovenkant van een tempeltje in het water, aangespoeld . Het was van hout en de deurtjes hadden een heel mooi patroon, handgemaakt, ik had ze er graag uit gehaald maar helaas geen hamer en koevoet te vinden in mijn tas en die had ik nodig om ze eruit te slopen, dus alleen een foto ervan. Zondag, weer zo'n mooie dag, Bambang had gebeld met een beetje onduidelijk verhaal dat hij ons om 15.00 uur kwam halen om bij hun te eten. Dat werd dus de hele dag wachten want het heeft geen zin om eerst naar het strand te gaan en om 13.30 uur weer terug voor een douche. Vlak voor vertrek belde hij dat er geen vervoer was en of we een taxi wilden nemen naar de Hardy's in Nusa Dua, zo gezegd zo gedaan, hij zou daar op ons wachten. Nu het was andersom, drie kwartier na aankomst verscheen hij op de brommer, geen auto zijn vriend was niet op komen dagen. Wij hadden inmiddels hoofdpijn van de herrie bij Hardy's  en de warmte (het was een van de mooiste dagen tot nu toe). Volgende taxi in en op weg naar zijn huis, daar aangekomen waren er mensen van zijn hotel om afscheid te nemen en Sussy had voor iedereen gekookt met wat hulp van vrienden. Op 9 maart heeft hij een andere baan. Voor ons werd het een aantal uren afzien want je verstaat elkaar niet en je zit ongemakkelijk, ze denken dat wij zoiets fantastisch vinden (niet dus). Daarna was er wel een auto en konden we naar huis, bekaf waren we. Vandaag weer gewoon met een aantal anderen lekker naar het strand en vanavond ijskoffie in ons eigenste restaurantje, heerlijk. Lieve mensen tot de volgende keer, kus